Хүн ухаантай болох тусам ганцаараа байх дуртай болдог байна
The British Journal of Psychology сэтгүүлээс явуулсан нэгэн сонирхолтой судалгааны дүнг та бүхэнд танилцуулж байна. Тус судалгааны зорилго нь хүний оюун ухааны чадвар нь хүмүүстэй харилцах, харилцаанд хэрхэн нөлөөлдөг тухай судлах байсан юм. Нэг ёсондоо хүний найз нөхөд, гэр бүлийнхэн нь хүмүүст хэрхэн нөлөөлдөг тухай судалжээ.
Судалгааны өмнө хотод амьдардаг иргэд хөдөө, орон нутагт амьдардаг иргэдээс илүү аз жаргалтай байдаг хэмээн үзэж байжээ. Учир нь хотод хүмүүс хоорондоо илүү их харилцана. Тэд гэр бүл, найз нөхөдтэйгээ уулзахын тулд их зам явах шаардлагагүй. Ойр дотнын хүмүүстэйгээ их цаг зарцуулах учир илүү аз жаргалтай байна гэж тооцжээ.
Судалгаанд 18-28 насны нийт 15 мянган хүн хамрагдсан байна. Судалгааны дүнд эрдэмтдийн таамаглал нотлогдож, хүн хэдий чинээ бусадтай харилцана, төдий чинээ аз жаргалтай байдаг нь тодорхой болсон байна. Гэтэл судалгааны явцад бас нэгэн сонирхолтой дүн гарчээ. Өндөр оюун ухааны чадвартай буюу ухаантай хүмүүс ганцаараа байхдаа илүү аз жаргалтай байдаг гэсэн дүн гарчээ. Ийм хүмүүс найз нөхөд болон ойр дотнынхонтойгоо уулзаж байхдаа уйдаж, сэтгэл нь шаналж эхэлдэг байна.
Кэрол Грэм хэмээх өөр нэгэн судлаач үүнийг дараах байдлаар тайлбарлалаа:
Өндөр оюун ухааны чадвартай хүмүүс өөрийн цагаа илүү үр дүнтэй зарцуулахыг хүсдэг. Тэд урт хугацаанд ашиг авчрах том хэмжээний асуудал, бэрхшээлийг шийдэх үедээ л аз жаргалыг мэдэрдэг байна. Тийм учраас өдөр тутмын энгийн харилцаанаас илүү тулгамдаж буй асуудлыг шийдэхийг хүсдэг болох нь тогтоогджээ. Ийм хүмүүсийн хувьд найз нөхөдтэйгээ уулзах нь уйтгартай санагддаг байна. Тэд бол хэцүү даалгавар гүйцэтгэх дуртай, үүнийгээ сайн гүйцэтгэж чаддаг ч, хүмүүстэй харилцахдаа маруухан хүмүүс юм. Тэд бусдад өөрийгөө ойлгуулж чаддаггүй учир, танилын хүрээгээ тэлэхийг хүсдэггүй байна.
